Ρωσική Κιβωτός

  Ίσως η πιο ριζοσπαστική ιδέα και η δυσκολότερη απόπειρα δημιουργίας μιας ταινίας. Τα εύσημα για την ιδέα παίρνει ο επίσης σκηνοθέτης της ταινίας Alexander Sokurov, αλλά μπορεί και λίγο περισσότερο να τα αξίζει ο κινηματογραφιστής Tilman Büttner.

   Η ταινία προβλήθηκε το 2002 και γυρίστηκε στο μουσείο Ερμιτάζ το οποίο είναι ένα από τα 6 κτίρια των πρώην Χειμερινών Ανακτόρων στην Αγία Πετρούπολη στη Ρωσία. Ο θεατής βρίσκεται από την αρχή της ταινίας εγκλωβισμένος μέσα στο μυαλό του άγνωστου πρωταγωνιστή ακούγοντας την φωνή του και τις σκέψεις του, βλέποντας μέσα από τα μάτια του αλλά ποτέ τον ίδιο. Καθώς περιπλανείσαι από το ένα δωμάτιο στο άλλο μέσα στο Ερμιτάζ συναντάς ανθρώπους πραγματικούς και φανταστικούς από διάφορες χρονικές περιόδους ξετυλίγοντας έτσι 300 χρόνια ρωσικής ιστορίας. Συνταξιδιώτης σου και πάντα κοντά σου βρίσκεται ένας άγνωστος μαυροφορεμένος γάλλος αριστοκράτης του 19ου αιώνα, που ο πρωταγωνιστής τον βαφτίζει «Ευρωπαίο». Περνώντας από τα δωμάτια των πρώην ανακτόρων, ταξιδεύεις από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης και τον Τσάρο Νικόλαο τον πρώτο , μέχρι και την εποχή του Στάλιν και του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
   Η μαγεία και το μεγαλείο αυτής της ταινίας όμως, βρίσκεται όχι τόσο στην υπόθεση, όσο στο τρόπο που αυτή γυρίστηκε. Μία κάμερα, ένα πλάνο χωρίς διακοπή, 96 λεπτά πλήρους συγχρονισμού και τελειότητας χωρίς δυνατότητα λάθους! Καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο και πόσο ουτοπικό φαντάζει το εγχείρημα αυτό, όταν προσθέσεις στα παραπάνω 33 διαφορετικά δωμάτια, 2.000 κομπάρσους και ηθοποιούς - εκ των οποίων οι περισσότεροι έπρεπε να αλλάξουν δωμάτιο ταυτόχρονα με ρούχα και μακιγιάζ σε πραγματικό χρόνο - 3 ορχήστρες που παίζανε ζωντανά, μία κάμερα που ζυγίζει 35 κιλά, μια σκηνή χοροεσπερίδας και 4 μόνο ώρες για να γυριστεί όλη η ταινία. Μέσα σε όλα αυτά ο Sokurov ήθελε να προλάβει και το φυσικό φώς της ημέρας!

   Η ταινία γυρίστηκε στις 23 Δεκεμβρίου του 2001 όπου το μουσείο Ερμιτάζ έκλεισε για 4 ώρες ειδικά για τα γυρίσματα της ταινίας. Η Steadicam κάμερα υψηλής ευκρίνειας που χρησιμοποιήθηκε, φτιάχτηκε από την Sony (μοντέλο HDW-F900) για τις ανάγκες της ταινίας και αποθήκευε ασυμπίεστο High Definition βίντεο σε σκληρό δίσκο 1 Terabyte χωρητικότητας 100 λεπτών, που είχε δεμένο σε ειδική θήκη στην πλάτη του ο κινηματογραφιστής, Tilman Büttner , μαζί με εφεδρικό σε περίπτωση βλάβης του πρώτου. Όλο το σύστημα θα πρόσθετε περίπου 35 κιλά στον Büttner και έπρεπε να το μεταφέρει αδιάκοπα και ακούραστα για 96 λεπτά, όσο και η διάρκεια της ταινίας. Για το λόγο αυτό του πρότειναν να γραφτεί σε γυμναστήριο για να αυξήσει τις αντοχές του. Μαζί του, γράφτηκε και ο παραγωγός της ταινίας για να επιβλέπει την πρόοδο του.

Για όλα τα παραπάνω η Ρωσική Κιβωτός, παίρνει επάξια υψηλή θέση ανάμεσα στα αριστουργήματα της 7ης τέχνης και αξίζει να τη δεις έστω μία φορά.

Περισσοτερα σε Wikipedia  imdb