Ταινία του 1975 σκηνοθετημένη από το Pier Paolo Pasolini, βασισμένη στο βιβλίο του Marquis de Sade με τίτλο «120 μέρες στα Σόδομα». Ίσως η πιο αμφιλεγόμενη ταινία που γυρίστηκε ποτέ!
Ο Marquis de Sade ή ελληνιστί Μαρκήσιος ντε Σαντ, γεννήθηκε το 1740 στη Γαλλία και έζησε για 74 χρόνια, 32 εκ των οποίων τα πέρασε είτε στην φυλακή είτε σε ψυχιατρικό άσυλο. Στο συγγραφικό ενεργητικό του έχει νουβέλες, θεατρικά έργα, διηγήματα καθώς και πολιτικά φυλλάδια με επαναστατικό περιεχόμενο. Τα έργα του ,όπως και η ζωή του ντε Σαντ, διακρίνονταν από φιλελεύθερη σεξουαλικότητα, περιγράφοντας περίεργες σεξουαλικές φαντασιώσεις με έμφαση στην βία και την εγκληματικότητα, παντρεύοντας τις περισσότερες φορές φιλοσοφικές αναζητήσεις με πορνογραφία. Πολλά από τα έργα του γράφτηκαν στην φυλακή και η λέξη «σαδισμός» προέρχεται από το όνομά του. Ένα από αυτά είναι και το «120 μέρες στα Σόδομα».
Στα χέρια του Pasolini μεταφερόμαστε από την Γαλλία του de Sade, στην Βόρεια Ιταλία και στην περιοχή Salò η οποία βρίσκεται υπό ναζιστική - φασιστική κατοχή. Εκεί, μια ομάδα αξιωματούχων συγκεντρώνει πόρνες , ανήλικα αγόρια και κορίτσια-σκλάβους και φρουρούς, και κλείνονται όλοι μαζί σε ένα απομακρυσμένο παλάτι. Μέσα σ’αυτό, συναντούν τέσσερις μεσήλικες γυναίκες οι τρεις εκ των οποίων διηγούνται φωναχτά ιστορίες από το Δάντη και τον ντε Σαντ με έντονο σεξουαλικό περιεχόμενο προς ηδονή των υπολοίπων, ενώ η τέταρτη τους συνοδεύει στο πιάνο. Η ταινία διαιρείται σε τρείς κύκλους : τον Κύκλο της Τρέλας ή Κύκλος των Μανιών, τον Κύκλο των Κοπράνων και τον Κύκλο του Αίματος. Κάθε κύκλος αποτελείται από τα δικά του ξεχωριστά σεξουαλικά-βασανιστήρια και διαστροφές ανάλογα με το όνομα του, στα οποία πρωταγωνιστές, είναι οι ανήλικοι-φυλακισμένοι. Ο Pasolini αποτυπώνει εικόνες φρίκης , όχι μόνο αγγίζοντας τα περισσότερα από τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα, αλλά και παρουσιάζοντας με πολύ γραφικό τρόπο πολλών ειδών λαγνείες, θέλοντας έτσι να περάσει το δικό του μήνυμα ενάντια στον φασισμό και υπενθυμίζοντας έτσι στην Ιταλία και σε όλο τον κόσμο ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Για άλλους φρικαλέο τερατούργημα ενός αρρωστημένου μυαλού και για άλλους εμπνευσμένο αριστούργημα. Το σίγουρο είναι ότι το Salò είναι μια από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ, απόδειξη ότι μέχρι και σήμερα σε πολλές χώρες απαγορεύεται η προβολή της. O Pasolini παίζει με το όρια της ανοχής του θεατή και της αντοχής του στομαχιού του. Σίγουρα ακατάλληλη για ανηλίκους και ανθρώπους που δεν έχουν γερά νεύρα. Όποιος αποφασίσει να την δει καλό είναι να μην έχει φάει νωρίτερα.
Για μένα, είναι μία ταινία που ο καθένας πρέπει να δει, όχι για να «απολαύσει» το βίαιο περιεχόμενό της, αλλά για τα βαθύτερο νόημα που σου μένει τελικά.
Trailer της ταινίας :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου